londi

Wchodze na Uniwersytet. Dopada mnie dziwnie nieco wygladajacy gosciu wreczajac mi kopie "Socialist Worker". Biore, czemu nie - bedzie co poczytac w metrze, "Two pounds" , he ? to ja dziekuje...

Im dalej w las tym gorzej. Z kazdej strony atakuja plakaty wszelkiego rodzaju socjalistow, komunistow, antyglobalistow, anarchistow i czego tam jeszcze. Straganow mnostwo, przemowy jakies na dziedzincu, dyskusje na korytarzach.

"Co jest..?", mysle sobie. Nie zdziwilbym sie wcale widzac plakat w rodzaju

"Serdecznie zapraszamy wszystkich zainteresowanych walka z miedzynarodowymi wyzyskiwaczami, imprerializmem i zlem wszelakim. Rewolucja rozpoczyna sie o godzinie 16tej na dziedzincu University of London. Powstan !! Walcz o swoje prawa !! (ps. Kazdy z uczestnikow Rewolucji otrzyma darmowa okolicznosciowa koszulke)"

No, tak to mniej wiecej wygladalo.

Okazalo sie, ze jakas konferencja organizacji lewicowych, anarchistycznych itd rozpoczynala sie wlasnie. Ciekawie bylo, nie powiem. Wstapilem do prowizorycznej 'ksiegarni' gdzie spedzilem dobre pol godziny przegladajac roznego rodzaju publikacje. Od jakiegos czasu chcialem kupic sobie cos Chomsky'ego, ale ceny nieco mnie odstraszyly. 13 funtow za 120 stron ? Nie dla mnie, niestety. Obecnie jestem na ostrym planie oszczednosciowym a wznioslymi ideami nie zapcham sobie burczacego zoladka (wow, jak to przedstawilem - chyba z rozpedu podczepilem sie pod masy glodujacego proletariatu..). Nie wiem jak oni ze swoimi ideami do plebsu chca trafic z takimi cenami...

Dwie godziny temu przyszedlem do domu. Zjadlem dwa lody, ktore ostaly sie jeszcze z sobotnich zakupow, upichcilem sobie ryzowo-wazywne-nie-wiadomo-co, ktorym objadlem sie jak dzika swinia (ulubione porownanie mojej mamy).

W podnioslym nastroju walki o lepsza przyszlosc mas pracujacych sciagnalem sobie wywiad z Chomsky'm. Jak zwykle artykul dajacy wiele do myslenia - otwierajacy oczy na niektore sprawy...

Wlasnie mialy mi sie te oczy otwierac kiedy po jakis 2 stronach krew nieublaganie zaczela splywac w dolne czesci ciala by zajac sie przeciazeniem zoladka wypelnionego do granic mozliwosci (pisalem, ze ryzowo-wazywne-nie-wiadomo-co wyszlo mi naprawde super?). Musialem sie polozyc na zasluzony przeciez odpoczynek. Wstalem po godzinie. Z zapalu rewolucjonisty nie pozostalo wiele...

Kolejny, zenujacy przyklad jak to wzniosle idealy dewaluuja sie nagle gdy tylko dobierzemy sie do korytka...

I tym malo optymistycznym akcentem mowie wszystkim Dobranoc...

Chcialem cos napisac. Chcialem zeby bylo madrze. Chcialem zeby bylo dojrzale. Chcialem zeby bylo ciekawie.

I co ? I nic, nie bedzie ciekawie, nie bedzie madrze, dojrzale...

A dlaczego ? Ano dlatego, ze nie ma tego we mnie. Nie mam problemow, nie mam dylematow, malo tego nie mam nawet przemyslen... Smutne ? Smutne. ... Bzdura, wcale nie smutne ...

Co ja poradze ? Jestem prosty i nieskomplikowany. Nie do konca, wiadomo, ale tak naprawde niewiele dzieje sie w tej mojej glowie. Czasami zazdroszcze niektorym tych problemow, tego niekonczoncego sie rozmyslania nad zyciem i sensem wszystkiego, tego natloku mysli zadajacych odpowiedzi...

Zazroszcze jednak tylko czasami. Ok, moze nie jestem wybitnie skomplikowanym facetem, ale co tam - jest mi z tym dobrze. 90% czasu jest mi fajno. Nie jakos ekstatycznie wspaniale. Po prostu fajno. W porzadku. Nie najgorzej.

Czy powinienem sie tego wstydzic? Komplikowac sie na sile, udawac ze jestem kims innym - ze jest we mnie wiecej glebi niz jest rzeczywiscie. Powinienem sie wstydzic ? Nie .

Wlasnie, czemu wiec pisze ten caly wywod, sprawdzajac czy brzmi on 'madrze i w ogole..' zamiast prosto, nieskomplikowanie, ale prawdziwie za to napisac po prostu:

" Nie wydarzylo sie nic ciekawego, nie mam nic madrego do powiedzenia, nic nie chodzi mi po glowie. Koniec notki "

Koniec notki.

..Ta muzka...
Od kilku miesiecy utula mnie do snu. Od kilku miesiecy koi i otula swym cieplem gdy budze sie w nocy. Od kilku miesiecy maluje mi pierwszy usmiech gdy budze sie rano...

Teraz saczy sie z glosnikow, wspina po scianach, docierajac do sufitu zalamuje sie splywajac na mnie.... I jestem gdzies indziej. Plyne...

I jeszcze ten blog, ktorego czytam. Cudzy a moj. Niesamowite jak wiele z siebie odnalezc mozna w czyims swiecie. W swiecie kogos, kogo nie widziales na oczy. W swiecie, do ktorego nie nalezysz...

Podobni jestesmy do siebie...

Tak inni...